autorytety

"Wrażliwość to jest taki skarb, który podobno dostaje każdy człowiek, przy urodzeniu. To jest taki skarb dzięki któremu życie człowieka staje się niezwykłe. Ponieważ wrażliwość wyostrza wszystkie zmysły. Wyostrza wzrok więc człowiek widzi dużo głębiej, dużo szerzej, więcej. Wyostrza smak, wyostrza słuch i człowiek słyszy dużo więcej słów i intonacji.
I życie człowieka nabiera walorów takiej niezwykłej podróży, która ma bardzo wiele dróg. Idziemy nie prosto tylko meandrami niezwykłych przygód. Właśnie dzięki wrażliwości.
Ważne by mieć przy sobie ludzi, którzy pomagają nieść ten skarb i tak wiele z niego nie tracić po drodze."

Anna Dymna – polska aktorka teatralna i filmowa, działaczka społeczna, założycielka i prezes Fundacji Anny Dymnej „Mimo Wszystko”.

"Leslie Mitchell, Anglik, który zapowiadał pierwszy program telewizyjny BBC w 1936 roku i stał się legendą telewizji powiedział mi kiedyś: "W telewizji trzeba być szczerym, trzeba być uczciwym, bo telewizja ma „oko” i natychmiast pokazuje kłamstwo." Zapamiętałem to bardzo dobrze i staram się tak robić.

Po co być szczerym, skoro rzeczywistość uczy nas, że robiąc tak jak jest „modnie” – dalej zajdziemy? Może wygramy jakiś konkurs? Może się opłaci?
Jednak nawet gdy wygramy konkurs, to z nagrodą będziemy wracali do domu sami zastanawiając się: po co nam ona? Bo ważne są tylko te nagrody, które są dane NAM, a nie osobom, które wykreowaliśmy po to, żeby odnieść sukces.
To liczy się w dziennikarstwie, lmie, malarstwie, sztuce. We wszystkim.
Wrażliwość, która jest związana z uczciwością i z prawdą, decyduje o sensie tej całej pracy.  
Czy warto być wrażliwym? Warto. Chyba, że chcecie zmienić zawód.
Jednak jeśli chcecie zostać w świecie sztuki to nie tylko warto, ale trzeba. I trzeba być uczciwym.
Dlatego zapraszam na Festiwal Twórczości Wrażliwej."

Tomasz Raczek - polski teatrolog, krytyk filmowy i publicysta, wydawca, autor programów telewizyjnych i radiowych; w latach 2012–2013 redaktor naczelny miesięcznika „Film”. Laureat Wiktora 1986 oraz nagród za osiągnięcia w dziedzinie krytyki artystycznej. Redaktor naczelny "Magazynu Filmowego".

"Wrażliwość to piękna cecha tych, którzy widzą i czują więcej.
Ktoś odcedza makaron, ktoś nerwowo szura krzesłem przy stole, ktoś nagle wychodzi trzaskając drzwiami. Wrażliwy człowiek potra dojrzeć, co się dzieje pod powierzchnią zdarzeń. Dostrzec kontekst, motywacje, niuanse, z empatią i uważnością przypisać im znaczenie. Wrażliwy to ten, który nie ocenia od od razu, lecz próbuje zrozumieć. A często nawet pomóc."
 

Anna Śmigulec - Reporterka Dużego Formatu. Publikowała też w Wysokich
Obcasach, Newsweeku, Tygodniku Powszechnym. Laureatka nagród: Grand Press 2014 i 2016 w kategorii reportaż prasowy, Główna Nagroda Wolności Słowa SDP oraz Twórca Szczególnie Wrażliwy.

"Dziennikarstwo to zawód, który wymaga szczególnej wrażliwości. Reporter musi widzieć dalej i głębiej. Być otwarty na świat i ludzi. Naszej wrażliwości potrzebuje zarówno bohater materiału, jak i jego adresat. Pierwszy oddaje nam w ręce swoje życie, drugi liczy, że będziemy go uczciwie reprezentować. Zadamy każde pytanie, na które chce usłyszeć odpowiedź, ale też nie przekroczymy granicy, której przekroczyć nie powinniśmy. 
Po czym poznać wrażliwego człowieka? Myślę, że po tym czy uważnie słucha i słyszy. Także siebie."

Katarzyna Włodkowska - dziennikarka „Dużego Formatu”, magazynu reporterskiego „Gazety Wyborczej”. Laureatka nagrody Grand Press w kategorii „Reportaż prasowy” za tekst o „polskim Fritzlu” i finalistka konkursu Newsweeka im. Teresy Torańskiej za „Najlepszy materiał dziennikarski”.
 

"Zastanawiałem się kiedyś, dlaczego czytam reportaże – a czytam ich bardzo dużo. Przyszły mi do głowy dwa wyjaśnienia, jedno szlachetne, drugie mniej. Zacznę od tego pierwszego. Jeden z bohaterów „Dżumy” Alberta Camusa mówi, że każdy z nas nosi w sobie dżumę i musimy nieustannie uważać, by w chwili nieuwagi nie tchnąć nią w twarz drugiemu człowiekowi. Reportaż jest dla mnie szczepionką na dżumę – to ta piękna myśl. Ale to nie wszystko. To pewnie fakt wstydliwy, z którym nie powinienem się obnosić. Otóż… reportaże stanowią dla mnie też rodzaj pocieszenia. Gdy czytam o trudnym życiu innych ludzi, oprócz współczucia odczuwam też ulgę i wdzięczność, że mam dobre życie, nie mam prawdziwych problemów. Czy to mówi coś o mojej wrażliwości? Nie wiem."

Adrian Stachowski – dziennikarz, pasjonat literatury faktu. Autor wywiadów z reporterami i krytyczno-literackich tekstów o reportażu. Publikuje w „Tygodniku Powszechnym”, „Kulturze Liberalnej” i „Dwutygodniku”. Autor książki „Spór o Kapuścińskiego”.

Justyna Kopińska – dziennikarka „Dużego Formatu”, magazynu reporterów „Gazety Wyborczej”, socjolog. Zajmuje się tematyką kryminalną, związaną z prawem karnym, sądami i więziennictwem. Doświadczenie zawodowe zdobywała w Stanach Zjednoczonych i Afryce Środkowej. Jest laureatką Nagrody Dziennikarskiej Amnesty International - Pióro Nadziei. W 2015 roku zdobyła Nagrodę PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego, Grand Press, Nagrodę Newsweeka im. Teresy Torańskiej oraz wyróżnienie Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego. Autorka książek "Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?" oraz „Polska odwraca oczy”. Jako pierwsza dziennikarka z Polski otrzymała nagrodę European Press Prize, zwaną „europejskim Pulitzerem”.

"Raz miałem sprawdzian z wrażliwości. Cztery lat temu pracowałem w regionalnej gazecie, nagle redakcja wysłała mnie na temat. Okazało się, że rodzice z chorym dzieckiem zostali odesłani ze szpitala do domu. Maluch zmarł w mieszkaniu. Dostałem adres rodziny, miałem zapukać, porozmawiać. Godzinę stałem przed drzwiami tych ludzi. Kręciłem się po klatce, potem po ulicy. Ostatecznie – nie zapukałem, a w redakcji skłamałem, że nikogo nie było w domu.
I dziś cieszę się. Bo jako bardzo młody reporter, ale też człowiek, nie oblałem na starcie testu na wrażliwość."

Łukasz Pilip - Reporter Dużego Formatu i Wysokich Obcasów – uczestnik panelu dyskusyjnego dla młodzieży.

"Wrażliwość jest życiodajna. Sprawia że życie jest lepsze, pełne satysfakcji. A w pracy twórczej pozwala przekraczać wszelkie bariery, które bez niej były by nie do pokonania. Kochani - piszcie, kręćcie, malujcie – tylko dzięki temu, że będziecie pokazywać innym samych siebie, nasz świat będzie ciekawszy i lepszy."

Mateusz Damięcki - aktor teatralny, lmowy, telewizyjny i dubbingowy.

"Kiedyś jechałem na rowerze, ścieżką rowerową. Prawie pod koła weszła mi matka z dzieckiem w wózku. Przez sekundę byłem zły. Potem zauważyłem, że ona nie miała wyjścia. Chodnik był zastawiony przez samochody.
Dla mnie wrażliwość zawiera się w dostrzeżeniu drugiej perspektywy. Drugiego człowieka. Żeby myśleć nie tylko o swoim interesie. Nie tylko o tym, żeby mnie było wygodniej. Wrażliwość to totalna niewymuszona empatia. I czułe przyjrzenie się człowiekowi. Nie tylko temu, którego znamy i lubimy."

Piotr Bucki - Piotr Bucki – od 16 lat pomaga ludziom szlifować komunikację w różnych obszarach. Zawsze bazuje przy tym na psychologii poznawczej, neuro-naukach i psycholingwistyce. Sprawdza teorię w praktyce współpracując z firmami w Chile, Słowenii, Mołdawii, Azerbejdżanie, Austrii, Australii i Polsce. Współautor i redaktor merytoryczny Startup Manual (Wolves Summit 2015), autor i opiekun serii BuckiAcademi wydanej z wydawnictwem 4 Głowy (2016). Publikuje regularnie na InnPoland oraz stronie www.bucki.pro. Pisze dla Malemana, Dolce Vita, Madame, Marketing w Praktyce i wielu innych. Przetłumaczył 12 książek z zakresu psychologii i poradnictwa. Współpracuje z najlepszymi ośrodkami startupowymi w Polsce – m.in. LPNT, Inkubator Starter, GPNT i PPNT, a także z największym rządowym programem na świecie Startup Chile i Inkubatorami w Słowenii i Austrii. Występował m.in. na Wolves Summit, Davos Communication Forum, PODIM Słowenia, Internet Beta, Social Media Convent, Inspiration Day w Szczecinie, PMI Congress w Antwerpii i wielu wielu innych konferencjach w kraju i na świecie. 

Daniel Kotliński (Stanisław Daniel Kotliński) studiował śpiew  w Gdańsku, w klasie wybitnego pedagoga Prof. Barbary Bragińskiej-Iglikowskiej, następnie we Włoszech, (Accademia Chigiana w Sienie, Akademia w Fiesole, Uniwersytet Florencki). Pracował pod kierunkiem  wspaniałych artystów i pedagogów jak: Giorgio Favaretto, Lajos Kozma, Fedora Barbieri, Giancarlo Montanaro, Claudio Desderi oraz legendarny baryton Rolando Panerai.
Występował na słynnych festiwalach jak Maggio Musicale Fiorentino, Cantiere Internazionale d'Arte di Montepulciano, Puccini Festival Torre del Lago, Festival della Valle d'Itria, Sankt Petersburg Festival, Kissinger Sommer, Moritzburg Festival, Dresdner Musikfestspiele czy Monte Carlo Festival. Śpiewał w teatrach operowych w Polsce, Niemczech, Belgii, Danii, Holandii, Francji, Hiszpanii, Luksemburgu, Omanie, Katarze i Chinach. W Sienie, Florencji i Neapolu.